Mimaride 1980’li yıllara kadar yapılan çalışmalar ağırlıklı olarak mekânın yapısal özellikleri üzerine iken, 1980’li yıllardan sonra mekânın insanlar üzerindeki psikolojik etkisi de düşünülerek gündeme getirilmiş ve mekânın fiziksel özelliklerinin insanları nasıl etkilediğine dair çalışmalar yapılmaya başlanmıştır. Günümüzde mekân algısı ve mekân psikolojisi konusu yaşanılan mekânlarda yapılan işin verimini ve kullanıcı memnuniyetini artırmak için önem arz etmekte ve nitelikli mekân düzenlemeleri üzerine çalışılmaktadır. Yapı karakterinin fiziksel çevre kullanıcılarına en direk olarak sunan bir mimari öge olan cephenin değerlendirilmesi de iç mekân değerlendirmesi kadar önemli bir konudur. Bina cephe görüntüleri ve iç mekân üzerinden sorgulamaların yapıldığı algı çalışmalarının bulgularıyla kullanıcı memnuniyetini artıracak mekânlar tasarlamak mümkün olabilecektir. Mimar; tasarladığı mekânın kullanıcı için önemli olduğunun bilincinde olmalı, tasarımının özünü insanın yaşantısal gerçekliğinden, insan gereksinmelerinden, duyumsamalarından ve alışkanlıklarından almalıdır. Tasarım, kullanıcısına göre anlamlandırıldığı için mimarın, tasarımına vermek istediği mesajı ve oluşturmak istediği imajı tasarımın asıl öznesi olan birey tarafından nasıl algılanacağını yani bireyde oluşan duygusal tepkileri önceden tahmin edebilmesi ve hatta bu imajı da tasarlayabilmesi gerekmektedir. Bu noktada, kullanıcıların istek ve beğenisi doğrultusunda binalar ve mekânlar tasarlayabilmek için algı çalışmalarının önemi her geçen gün artmaktadır. Bu çalışmada, Türkiye topraklarında bulunan farklı dönemlerde yapılmış (Selçuklu dönemi, Osmanlı dönemi ve Cumhuriyet dönemi) bazı camilerin tasarım farklılıklarının insanlar tarafından nasıl algılandığı irdelenmiştir. Bu kapsamda, 100 katılımcı, 3 grupta ele alınan 16 farklı cami cephe görsellerini karmaşıklık, beğeni, etkileyicilik ve uyarıcılık değişkenlerini kapsayan anlamsal farklılaşma ölçeği ile değerlendirmiştir. Çalışmada yaş, cinsiyet ve eğitim düzeyi gibi sosyal faktörlerin cami algısında ne ölçüde etken olduğunu saptamak için tek yönlü varyans analizi yapılmıştır. Analizlere göre erkek katılımcıların kadınlara göre camilerin algısal değerlendirmesinde daha eleştirel oldukları, orta yaş katılımcıların genç katılımcılara göre daha eleştirel olduğu, eğitim seviyesinin artması da cami değerlendirmesinde seçiciliği artırdığı görülmüştür. Çalışmadan elde edilen bulgulara göre, Osmanlı dönemi camilerinin diğer dönemlere ait camilere göre daha kompleks olduğu görülmüş buna rağmen daha çok beğenilmiş ve etkileyici bulunmuştur.